فانتزی عاشقانه ی گی یرمو دل‌تورو امسال برای اولین بار در جشنواره ی ونیز به نمایش در آمد و علاوه بر کسب شیر طلایی ونیز، نظر مثبت منتقدان هم به خود جلب کرد و تا به امروز حضور پر قدرتی در فصل جوایز داشته است. «شکل آب» موفق ترین فیلم دل تورو بعد از «هزارتوی پَن» است و جهانِ خاص و خیال انگیزش در این فیلم هم با همان عناصر آشنای همیشگی ادامه یافته است. ساختار و ایده ی روایی فیلم تا حد زیادی یادآور فیلم کوتاه «فضای بین ما» و رمان مشترک دل تورو با دانیل کراوس به نام شکارچیان غول بیابانی/ Trollhunters است. داستان فیلم در دهه ۱۹۶۰ در دوران جنگ سرد می‌گذرد. الایسا یتیمی لال است که به عنوان نظافتچی در یک آزمایشگاه دولتیِ محرمانه کار می‌کند و به یک موجود عجیب در آن آزمایشگاه دل می بازد. گی یرمو دل تورو خود می گوید که این فیلمش را بیشتر از همه فیلم هایش دوست دارد: “هیچ فیلمی از «شکل آب» برای من شخصی‌تر نخواهد شد. در نُه فیلمی که قبل از این ساخته ام، ترس ها و رویا های کودکی ام را بیان کردم و این اولین باری است که به عنوان انسانی بزرگسال حرف می زنم. از چیزهایی که دغدغه ام بوده و هست. واقعاً به آن افتخار می‌کنم. این محبوب‌ترین فیلمی است که تا به امروز ساخته‌ام. این فیلم قلب بزرگی دارد. من بارها و بارها بعد از ساخت فیلم آن را دیده‌ام اما هنوز در سه یا چهار جای فیلم به گریه می‌افتم. من عاشق این فیلم هستم و آن را قصه ی پریانِ دوران‌های سخت خوانده‌ام. این فیلم مانند مرهمی عمل می کند در برابر اتفاق های این دنیا؛ جایی که هر روز صبح که از خواب بیدار می‌شویم خبرهای بدتری به گوش‌مان می‌رسد.”
4- شکل آب
The Shape Of Water
کارگردان: گی یرمو دل‌تورو
بازیگران: سالی هاوکینز، داگ جونز، مایکل شنون، ریچارد جنکینز و…
ژانر: فانتزی، رومانس، ماجراجویانه
مدت زمان فیلم: 123 دقیقه
کشور: آمریکا/ کانادا
تاریخ اکران: دسامبر ۲۰۱۷
واکنش منتقدان:
نیکلاس باربر/ بی‌بی‌سی کالچر
اگر شما می‌خواهید بدانید چه انتظاری باید از فیلم «شکل آب» داشته باشید، کافی است به تلفیقی از «امیلی» (2001) و «هیولای ماقبل تاریخ» (1954) فکر کنید که با کمی «پری دریایی کوچک»، کمی هم «چهره‌های پنهان» و حتی «لا لا لند» سرو می شود. بهتر است که به همه ی اینها هیجان جیمز باند و شخصیت‌های متفاوتی از دنیای برادران کوئن را هم اضافه کنید. «شکل آب» بی نقص ترین فیلم گی یرمو دل تورو است. فانتزی شاهکاری که تکامل یافته قصه پریانی چون دیو و دلبر است.
آلخاندرو گونزالس ایناریتو( 21 گرم، بابل، مرد پرنده و از گور بازگشته)/ یادداشتی برای ایندی وایر
سال‌ها پیش گی یرمو با همان چشم‌های بزرگ و درخشانش درباره‌ی ایده‌ای به من گفت که در ذهنش بود: «داستانی عاشقانه بین یک زن لال و یک مرد آبزی». گی یرمو تنها کسی است که می‌تواند چنین ایده‌ای را بپروراند. در کنار این که از این ایده بسیار هیجان زده شده بودم، می‌دانستم که اگر این فیلم را بسازد، بهترین فیلمش خواهد شد. فیلم‌هایی وجود دارند که کم و بیش هر کارگردانی می‌تواند آن‌ها را بسازد، اما چنین ایده‌هایی را فقط یک کارگردان است که در تمام دنیا می تواند تصویر کند. این شخصی‌ترین اثر گی یرمو دل توروست. نامه‌ی عاشقانه‌ای است خطاب به عشق. و ابراز عشقی است به ذات سینما.
دیوید رونی/ هالیوود ریپورتر
دل تورو با فاصله گرفتن از کارهای استودیویی فیلمی را عرضه کرده که افسون ناب است. قصه ی پریانی با رگه
های تیره و تار که سرشار از جادوی سینماست. این فیلم هیولایی مجذوب کننده، تصویری از آمریکای گرفتار تباهی اخلاقی اوایل دهه 60 را با قصه ای غریب در باب عشق استادانه در هم آمیخته است.
بن کرال/ ایندی وایر
در سکانسی دلنشین از فیلم جدید و هنرمندانه ی گی یرمو دل تورو، به ناگاه شخصیت‌ها شروع به آواز خواندن می کنند. فضا تاریک می شود، رنگ‌ها به سمت سیاه و سفید شدن می روند و الایسای لال دست هیولا را می گیرد و هر دو همچون فیلم های قدیمی هالیوودی، همراه با آهنگ قدیمی «تو هیچ وقت نخواهی فهمید چقدر عاشقت هستم» شروع به رقص پا می کنند. این تنها یکی از بی شمار لحظه‌های جادویی فیلم است.
استفانی زاخارک/ تایم
«گی یرمو دل‌تورو» بهتر از هر فیلمساز زنده‌ی دیگر، عشق هیولایی را درک می‌کند و فیلم جدیدش، شکل آب درباره‌ی زیباترین نامه‌ی عاشقانه‌ای‌ست که هر هیولای سینمایی‌ای آرزویش را دارد. شکل آب ما را به عمق یک رویا هدایت می‌کند. بیداری و ورود مجدد به دنیای روزمره آن چیزی است که باید خود را برای آن آماده کنید.
