اولین واکنش‌ها بعد از نمایشِ «روزی روزگاری در هالیوود»، ساخته‌ی پر سروصدای کوئنتین تارانتینو در جشنواره کن خبر از تحسین و استقبال اکثریت می‌دهد. توییت های منتقدان بلافاصله بعد از دیدنِ فیلم نشان می‌دهد که بسیاری از آن‌ها از تماشای آخرین ساخته‌ی تارانتینو لذت برده‌اند و حتی بسیاری فیلم را از امیدهای کسب نخل طلا می‌دانند. تارانتینو یک روز قبل از پخش فیلمش از همه‌ی تماشاگران حاضر در کن خواسته بود که به خاطر سینما داستان فیلمش را لو ندهند و اجازه دهند تا همه در کشف داستان سهیم باشند. نامه ای که خبر از این می داد که با غافلگیری بزرگی در خط داستانی طرفیم و حالا نظر منتقدان هم اکثراً بر همین منوال است. هر چند سعی کرده اند تا به حرف تارانتینو پایبند باشند و در نظراتشان چیزی از داستان را برملا نکنند.
در نظر جاناتان رامنی دوسوم اول فیلم، بهترین کاری است که تارانتینو در طی این سالها ساخته. او اعتقاد دارد که فیلم در این لحظات سرشار از شوخ طبعی و تخیل است و واقعاً پرانرژی و لذت‌بخش به پیش می‌رود. او بازی دی‌کاپریو و برد پیت را در فیلم ستوده و آنها را لذت مطلق دانسته است.
جیسون گوربر– منتقد کانادایی- فیلم را «یک کمدی سیاهِ هیجان‌انگیز و برانگیزنده» دانسته که به لحاظ تاریخی اگرچه قابل اعتماد نیست، اما از لحاظ مضمونی آن را درخشان توصیف کرده و فیلم را از شانس‌های نخل طلا دانسته. فیلمی که در نظرش بیشترِ قدرتش را از غافلگیری‌ها به دست می‌آورد.
جوردن رویمی در توییتش با تارانتینو که روزی روزگاری در هالیوود را نزدیک‌ترین فیلم به پالپ فیکشن دانسته، هم‌عقیده است و تعجب کرده که چرا کسی در مورد بازی مارگو رابی توییت نمی‌کند. به عقیده او، مارگو رابی قلب و روح این فیلم است. رویمی در مورد تارانتینو می‌نویسد:
” او در فیلمش موزاییکی از شخصیت‌های مختلف با خطوط داستانی مجزا دارد که در نهایت مثل یک رشته در کنار هم قرار می‌گیرند تا پایانی به غایت بازیگوشانه و تاثیرگذار را برایمان بسازند”
کریس نایت حدس زده که فیلم جدید تارانتینو، منتقدان را به دو دسته تقسیم خواهد کرد. او گفته حتی خود او هم احساس دوگانه‌ای نسبت به فیلم دارد اما حدس می‌زند بخشی از وجود او که از فیلم لذت برده در انتها برنده خواهد شد.
پیتر برادشاو، منتقد ارشد گاردین، «روزی روزگاری در هالیوود» را یک کمدی سیاه درخشان قلمداد کرده که رستگاری پالپ فیکشن را به کابوس گروه منسون پیوند می‌زند. “حیرت‌انگیز، تأثیرگذار به همراه تصاویر خیره‌کننده‌ای از آسمان آبی تا غروب طلایی بارنگ‌های نوار سلولوئید”.
مانولا دارگیس هم در نیویورک تایمز فیلم را پسندیده و پویایی فیلم را فراتر از انتظار توصیف کرده اما ضربه واقعی را در فصل نهایی داستان عنوان کرده که هم سنگین و هم غم انگیز است.
اوون گلیبرمن منتقد ورایتی، فیلم را کلاژی سرحال و پرهیجان دانسته، اگرچه معتقد است که در نهایت به یک شاهکار ختم نمی‌شود.
از منتقدان ایرانی حاضر در کن هم محمد وحدانی فیلم را پسندیده و آن را موقر‌ترین فیلم تارانتینو و از لحاظ کیفی کامل‌ترین فیلمش بعد از «بیل را بکش» دانسته. با اجرایی سرحوصله، پر از شوخی‌های بامزه با تاریخ و سینما و «برد پیت»ی که لذت‌بخش است.
آزاده جعفری، علیرضا رسولی نژاد و امیر گنجوی هم فیلم را بسیار دوست داشته‌اند و از توضیح بیشتر در برابر خطر لو رفتن داستان خودداری کرده‌اند.

در جدول ارزشگذاری روزانه ی منتقدان اسکرین دیلی، نیک جیمز (سایت اند ساند)، پیتر برادشاو (گاردین)، استفانی زاخارِک (مجله تایم) و آنتون دلین (می‌دوسا روسیه) و منتقدان بخش بین المللی اسکرین امتیاز کامل به فیلم داده اند. در حالیکه منتقد آلمانی –کاتیا نیکودموس- اصلا از فیلم راضی نیست و بدترین امتیاز ممکن را به «روزی روزگاری در هالیوود» داده است. میشل سیمان فرانسوی –سردبیر پوزتیف- هم به فیلم امتیاز متوسط داده است. در جدولِ اسکرین تا امروز فیلمِ آخرِ تارانتینو بعد از «درد و افتخار» و «پرتره‌ی بانویی در آتش» در جایگاه سوم فیلمِ محبوب منتقدان قرار گرفته است. (امتیاز «اَنگل» هنوز وارد نشده است)

اما در جدول منتقدان انجمن بین المللی سینه‌فیل هم وضعیتِ فیلمِ تارانتینو بد نیست. در این جدول به جز منتقد فرانسوی همه منتقدانی که فیلم را دیده‌اند نمره‌ی خوبی به آن داده اند اما آن را مستحق کسب نخل طلا ندانسته اند. در این لیست تا پایان روزِ هشتم و بالاتر از فیلمِ تارانتینو، بیشترین اقبال به «انگل»، «درد و افتخار»، «پرتره‌ی بانویی در آتش» ،«باکورائو» و «سوت‌زن‌ها» بوده است.

در جدول مجله اینترنتی یون سینما هم وضعیت به همین منوال است و بعد از فیلمهای «انگل»، «درد و افتخار» و «پرتره بانویی در آتش»، جایگاه چهارم متعلق به «روزی روزگاری در هالیوود» است. در اینجا هم کمترین نمره متعلق به منتقد فرانسوی است.

در جدول مجله ی «لوفیلم» در ابتدا منتقدان فرانسوی (احتمالاً) به نشانه‌ی اعتراض نسبت به سیاست های کن به فیلم امتیازی ندادند، اما در نهایت به دور از حواشی نمرات منتقدان ثبت شد و اتفاقاً برآیند نظرات نسبتاً مثبت بود و سه منتقد -از جمله یکی از منتقدان کایه دو سینما- آن را شایسته کسب نخل طلا دانسته اند. در این لیست فیلمهای «درد و افتخار»، «اَنگل»، «بینوایان» و «متاسفیم، جا ماندی» بالاتر از فیلم تارانتینو قرار گرفته‌اند.

اما در جدول منتقدان سایت آلمانی critic، فیلمِ تارانتینو از حد یک فیلم متوسط فراتر نرفته و حتی دو نمره ی ضعیف هم نصیبش شده است. در این جدول از فیلمهای بخش مسابقه بیشترین اقبال به فیلم «یک زندگی پنهان» ترنس مالیک، «آتلانتیک» متی دیوپ و «پرتره بانویی در آتش» سلین سیاماست.