امشب نود و یکمین مراسم اسکار در حالی بدون مجری ثابت برگزار خواهد شد که آکادمی از تصمیم جنجالی‌اش برای قطع پخش زنده‌ی چهار جایزه فنی از جمله فیلمبرداری هم منصرف شده است. اسکاری که به نظر می‌رسد بیش از هر سال حاشیه داشته و در گوشه افتاده، فهرست نامزدهایش را روز 22 ژانویه اعلام کرد. «روما» طبق پیش‌بینی‌ها و به روال دیگر مراسم در فصل جوایز در اسکار هم بسیار موفق عمل کرد و در ده رشته اصلی حتی در بازیگری هم نامزد دریافت جایزه شد. «سوگلی» لانتیموس هم آن‌قدر در جشنواره‌های مختلف و در فصل جوایز موفق عمل کرده بود تا نامزد شدنش در ده رشته اتفاقی عجیب نباشد. اما نامزد شدن «جنگ سرد» در رشته‌ی کارگردانی و فیلمبرداری با توجه به شیوه‌ی انتخاب و سنت کلی آکادمی که توجه سخت‌گیرانه‌تری به فیلم‌های غیر انگلیسی‌زبان دارد، قدری عجیب به نظر می‌رسید. هر چند که به‌هیچ‌وجه نمی‌توان گفت که انتخاب خوبی در اینجا صورت نگرفته است.
اما از انتخاب‌هایی که طبق نقشه‌ی راه این سالهای اسکار انجام گرفته می‌توان به (بلککلنزمن) BlacKkKlansman و (پلنگ سیاه) Black Panther و (کتاب سبز) Green Book و (حماسه کولی) Bohemian Rhapsody اشاره کرد. نقشه راهی که بر اساس نگاه به اقلیت‌ها و حمایت از آنها تدوین شده است و با نوعی نگاه مضمون‌گرایانه و ایدئولوژیک و گاهی تحت تأثیر تحولات کلان سیاسی و اجتماعی و نه گزینش‌های منحصراً هنری، شناخته شده است. مشکلات سیاه‌پوستان و مصائب همجنس‌گرایان، دو تم محبوبی هستند که در سینمای معاصر آمریکا می‌توانند باعث دیده شدن هر فیلمی بشوند که با آمدن ترامپ، تمِ حضور مهاجران و نقش آنها در ساختن آمریکا هم به آن دو اضافه شده و در انتخاب شدن فیلم‌هایی که از آنها نام بردیم نقش عمده‌ای داشته‌اند.
حضور کمدی سیاسی آدام مک‌کی (Vice) که به زندگی دیک چِنی می‌پردازد هم با توجه به زمانه‌ی انتقاد از جمهوری خواهان در آمریکا از خیلی پیشتر قابل پیش‌بینی بود؛ اما توجه به (ستاره‌ای متولد می‌شود) A Star Is Born بردلی کوپر و لیدی گاگا آن هم در حضور فیلمی مثل تصنیف باستر اسکراگزِ کوئن‌ها کمی عجیب به نظر می‌رسد (عجیب‌تر البته حضور «پلنگ سیاه» در لیست بهترین فیلم‌های سال است که البته با توجه به دلیلی که ذکر شد، لااقل کمی حضورش قابل فهم می‌شود.)
در رشته‌ی بهترین فیلم‌های غیرانگلیسی زبان اما عدم توجه به یکی از بهترین فیلم‌های سالهای اخیر سینما یعنی Burning عجیب است. در این رشته (جنگ سرد) Cold War و بهترین فیلم فستیوال کن (Shoplifters) از شانس بالایی برای دریافت مجسمه برخوردارند. در اینجا البته فیلم تازه‌ی کارگردان آلمانی- « فلوریان هنکل فون دونرسمارک»- هم نامزد شده است. او در سال 2006 توانست با فیلمِ خوب «زندگی دیگران»، اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان را بگیرد.
در نهایت می‌توان گفت که در سال بی‌فروغ سینمای آمریکا، اسکار هم بی هیچ سورپرایز مثبتی به همان اندازه از چشم افتاده و خنثی به نظر می‌رسد و حتی با این خطر مواجه است که به دلیل حاشیه‌های ایجاد شده، همان بلایی بر سرش آوار شود که بر اولین مراسمِ بدون مجری تاریخِ اسکار در سال 1989 نازل شد.
منبع ویدیوی کار شده در متن متعلق به Washington Post است که در مجله فرهنگی هنری پتریکور ترجمه و زیرنویس شده است.
